"Piękna hipokrytka z przystojnym bigotem"
parafraza wiersza Juliana Tuwima
"Miejscowa idiotka z tutejszym kretynem"
,,W uścisku się spletli, oblali się potem
piękna hipokrytka z przystojnym bigotem.
Choć ona ma męża,
on w domu ma żonę,
to żądze z nich każde ma nieposkromione.
Gdy bigot tak wzniośle przemawia o wierze,
aż drży hipokrytka:
„och, weź mnie jak zwierzę”.
Gdy on się unosi na wzór Piotra Skargi,
chce ona, by wreszcie całował jej wargi.
I razem po wszystkim zaciągną się szlugiem...
"Lecz niech już całuje! I nawet te drugie!".
Napięcie w powietrzu, choć ona tak czysta,
a tak religijny on – konserwatysta.
Gdy ona tak zgrabną sukienkę ma kusą,
to jak tu nie ulec szatańskim pokusom?
Czy jego czarowi odmówić się uda?”
Wszak już hipokrytce w ekstazie drżą uda.
„Niech dzieje się co chce,
czas martwić się potem” –
krzyknęła lądując w pościeli z bigotem.
A tam figlowali z fantazją, oesuuu!
Całując ustami pełnymi frazesów.
I tak wśród rozkoszy, aż do słońca wschodu
dochodzą... do wniosku: zakazać rozwodów!
A cały się romans zakończył łomotem,
gdy mąż hipokrytki spotkał się z bigotem…"
