- Dołączył
- 26 Maj 2015
- Posty
- 19194
- Reakcje/Polubienia
- 55832
John Ryan, pełniący w Brave stanowisko dyrektora ds. relacji branżowych, opublikował na stronie internetowej przeglądarki
John Ryan przez godzinę surfował po Sieci za pośrednictwem przeglądarki Google Chrome. Nie posiadał na urządzeniu zapisanych żadnych danych logowania, ciasteczek czy nawet historii przeglądania, tabula rasa. Późniejsza analiza ruchu wykazała, że w logach widnieje szyfrowany identyfikator użytkownika, tzw. google_gid. Już po chwili google_gid Johna Ryana wykorzystywany był przez firmy trzecie podczas wyświetlania reklam w modelu RTB. W trakcie godziny przeglądania identyfikator został użyty 318 razy przez 10 reklamodawców.
Jak tego dokonano, skoro bezpośredni cookie matching jest niezgodny z prawem? Tu do akcji wchodzą wspomniane Push Pages. Są to tworzone automatycznie i przechowywane na serwerach Google pliki cookie_push.html, których generowanie także odnotowano w logach. Nietrudno już domyślić się, że URL-e prowadzące do stron push są unikatowe dla każdego google_gid i pozwalają na identyfikację użytkownika. Ale w trackie generowania cookie_push.html powstaje też kolejny identyfikator, google_push.
Pomiędzy google_gid a google_push zachodzi zasadnicza różnica: google_gid jest unikalny dla każdego reklamodawcy, który go otrzymuje, tj. pozwala identyfikować tylko tych użytkowników, których danymi dostawca reklam już dysponuje. Ale w przypadku google_push jest inaczej – według ustaleń twórców Brave’a, wielu reklamodawców stosowało do serwowania reklam w modelu RTB ten sam identyfikator google_push Johna Ryana. A to już pozwala im na wymianę, czyli nową formę cookie matchingu.
Cały artykuł:
Zaloguj
lub
Zarejestruj się
aby zobaczyć!
, który może zakończyć się skandalem na miarę Cambridge Analytica. Twórcy szybko zyskującego na popularności Brave’a, po zleceniu zewnętrznej ekspertyzy, pokazali dowody na to, że Google ma systemowo obchodzić regulacje stanowione przez ogólne rozporządzenie o ochronie danych.John Ryan przez godzinę surfował po Sieci za pośrednictwem przeglądarki Google Chrome. Nie posiadał na urządzeniu zapisanych żadnych danych logowania, ciasteczek czy nawet historii przeglądania, tabula rasa. Późniejsza analiza ruchu wykazała, że w logach widnieje szyfrowany identyfikator użytkownika, tzw. google_gid. Już po chwili google_gid Johna Ryana wykorzystywany był przez firmy trzecie podczas wyświetlania reklam w modelu RTB. W trakcie godziny przeglądania identyfikator został użyty 318 razy przez 10 reklamodawców.
Jak tego dokonano, skoro bezpośredni cookie matching jest niezgodny z prawem? Tu do akcji wchodzą wspomniane Push Pages. Są to tworzone automatycznie i przechowywane na serwerach Google pliki cookie_push.html, których generowanie także odnotowano w logach. Nietrudno już domyślić się, że URL-e prowadzące do stron push są unikatowe dla każdego google_gid i pozwalają na identyfikację użytkownika. Ale w trackie generowania cookie_push.html powstaje też kolejny identyfikator, google_push.
Pomiędzy google_gid a google_push zachodzi zasadnicza różnica: google_gid jest unikalny dla każdego reklamodawcy, który go otrzymuje, tj. pozwala identyfikować tylko tych użytkowników, których danymi dostawca reklam już dysponuje. Ale w przypadku google_push jest inaczej – według ustaleń twórców Brave’a, wielu reklamodawców stosowało do serwowania reklam w modelu RTB ten sam identyfikator google_push Johna Ryana. A to już pozwala im na wymianę, czyli nową formę cookie matchingu.
Cały artykuł:
Zaloguj
lub
Zarejestruj się
aby zobaczyć!
