Białowieski Park Narodowy chroni najlepiej zachowany fragment Puszczy Białowieskiej – ostatni na niżu Europy las naturalny, o charakterze pierwotnym, jaki przed wiekami rozciągał się w strefie lasów liściastych i mieszanych. Charakteryzuje się dużą różnorodnością biologiczną. W Parku występuje m.in. 809 gatunków roślin naczyniowych, ponad 3 tys. gatunków roślin zarodnikowych i grzybów, prawie 200 gatunków mchów i 283 gatunki porostów. Stwierdzono ponad 8 tys. gatunków bezkręgowców, ok. 120 gatunków ptaków lęgowych oraz 52 gatunki ssaków. Stare, pierwotne drzewostany Białowieskiego Parku Narodowego wyróżniają się obfitością martwego drewna w różnych stadiach rozkładu i obecnością gatunków typowych dla lasów naturalnych.
Znaczenie starych drzew Puszczy Białowieskiej przekracza jednak ich wartość dydaktyczną i estetyczną. Ze względu na fakt, że do 1888 roku nie stosowano tu żadnych form sztucznych odnowień drzewostanów uznaje się, że drzewa o wieku ponad 150 lat są rodzimego pochodzenia i reprezentują lokalną pulę genową, ukształtowaną na drodze trwającej tysiące lat naturalnej selekcji. Pozyskany z nich wysokiej jakości materiał szkółkarski może mieć duże znaczenie przy zakładaniu lasów w regionie oraz całej Polsce, mogą one też posłużyć do określenia standardu genetycznego potrzebnego do selekcji sadzonek pochodzących z innych źródeł. Na terenie puszczy zinwentaryzowano ponad dwa tysiące drzew różnych gatunków, spełniających istotną rolę w ochronie zasobów genowych, znaczna ich część została objęta ochroną jako pomniki przyrody. Jednak ze względu na powolne zamieranie najstarszych okazów, pochodzących z okresu przed wprowadzeniem nowoczesnej gospodarki leśnej, taka ochrona jest niewystarczająca. Obecnie dla dwóch gatunków, świerka pospolitego i sosny, prowadzi się „archiwa klonów” – specjalistyczne hodowle szczepionychZaloguj lub Zarejestruj się aby zobaczyć!pobranych od wartościowych drzew puszczańskich