Nakarm Psa
- Autor tematu tofana
- Rozpoczęty
- Dołączył
- 2 Marzec 2013
- Posty
- 1370
- Reakcje/Polubienia
- 355
A ja bym powiedział inaczej tofana z całym szacunkiem dla ciebie. Daj dom dla zwierzaka -choć inicjatywa karmienia jest bardzo szczytna, nic nie zastąpi domu i opieki . Ja sam mam w domu taka znajdę , kolejna .Wszystkie u mnie psiaki dożyły starośći i miały wzorową opieke czym sie szczyce.A miałem juz Dobermana , Buldoga , Owczarka , Bulteriera wszystkie zdechły ze starości a teraz mam Sarenke miniaturke i powiem wam że taki pies czy to kot jest naprawdę wdzięczny za opiekę i daje sporo radości .Choć na początku jest trudno , bo taki zwierzak ma lek i strach w oczach czy kolejny pan nie okaże się kolejnym złym opiekunem .Ale po kilku dniach wszystko mija i czuć te radość w oczach i sympatie i przywiązanie do domowników.
Zadaje sobie pytani !! ?? czym przewinił że spotkał go taki los ,jaką bestią musiał być człowiek dopuszczający się takiego czynu .
Trudno określić rasę tego czworonoga. Człowiek, który go przywiązał był bezwzględny - aby pies nie szczekał lub nie próbował odgryźć swojej uwięzi, założył mu na pysk skórzany kaganiec.
zagłodzony pies
info do artykulu
ps :a oto mój pupil Sarenka Miniaturka "Kuleczka" rozpieszczany przez całą rodzinę
Zadaje sobie pytani !! ?? czym przewinił że spotkał go taki los ,jaką bestią musiał być człowiek dopuszczający się takiego czynu .
Trudno określić rasę tego czworonoga. Człowiek, który go przywiązał był bezwzględny - aby pies nie szczekał lub nie próbował odgryźć swojej uwięzi, założył mu na pysk skórzany kaganiec.
Trzy dni temu jadę drogą szybkiego ruchu zwaną potocznie „Zakopianką”, naciskam na pedał gazu może i trochę zbyt gorliwie, i nagle jak mi żołądek do gardła nie podskoczy, jak nie wcisnę hamulca, jak nie zacznę odmawiać zdrowaśki w myślach! Kilkadziesiąt metrów przed moim samochodem wybiega na środek drogi mały, biały piesek. Początkowo myślę sobie, że piesek ma zamiar przebiec jezdnię i trochę wybrał moment nie w porę. Ale on staje na samym środku, na białej linii, stawia uszy do góry i wypatruje, jakby kogoś szukał. „Matko boska! – krzyczę w duszy – Przecież zaraz jakiś rozpędzony samochód przejedzie tą maliznę!”. Zatrzymuję się na poboczu kilkanaście metrów dalej, włączam awaryjne i pędem biegnę do tego małego szaleńca. Na moich oczach wymija go kilka samochodów, on odskakuje to w lewo, to w prawo, widać, że jest przerażony tym co się wokół niego dzieje. Jeden samochód zwalnia i zatrzymuje się na poboczu. Pies również odskakuje na pobocze. Mężczyzna, który się zatrzymał pyta mnie czy to mój pies. Ja mówię, że nie, że wygląda na to, że ktoś go wyrzucił z samochodu. Pies wyglądał na zadbanego psa „miejskiego”, absolutnie nie wiedział jak się ma zachować przy drodze, wbiegał wprost pod samochody i wyglądało to tak, jakby szukał swojego pana… A raczej swojego oprawcę. Młody mężczyzna jechał z dziećmi. Powiedział, że on może wziąć tego pieska, wydawał się być również przejęty jego losem.
Długo nie mogłam dojść do siebie po tym zdarzeniu. Wcześniej słyszałam od górali z Klikuszowej, że oni w sezonie wakacyjnym, świątecznym lub w czasie ferii mają takie widoki na co dzień… Część z nich przygarnia te biedne, wyrzucone psiny, ale ile można, skala zdarzenia jest ogromna. I to w całej Polsce. Do tego często w samochodzie jedzie cała rodzina, dzieci na to patrzą, rośnie nam nowe pokolenie zimnokrwistych gadów. Serce mi się kroi na myśl o okrucieństwie i głupocie tych pół-ludzi.
Przerażająca jest skala tego zjawiska w kraju, który „chroni swoje wartości chrześcijańskie”, który uważa się za naród wybrany, który co niedzielę drepta do kościoła, ale nic nie rozumie z nauki miłosierdzia do wszystkiego co żyje. Przerażające jest również to, że tym procederem nie para się patologia społeczna (patologia raczej na wakacje nie jeździ), tylko przeciętny Kowalski, który żyje i pracuje w kraju nad Wisłą, dzieci w miłości bożej płodzi, co najmniej raz do roku na wakacje wyjedzie, a po drodze psa na zbity pysk z auta wyrzuci.
A przecież jest tyle sposobów na zapewnienie zwierzakowi opieki na czas wyjazdu na wakacje.
1. Po pierwsze warto jest się upewnić czy hotel, gospodarstwo czy pensjonat, do którego jedziemy przyjmuje również psy. Coraz więcej ośrodków zgadza się na obecność zwierząt. Szczególnie jeśli jest to mały „kanapowiec”, to wypoczynek z psem nie powinien stanowić problemu nie do przeskoczenia.
2. Jeżeli nie chcemy lub nie możemy zabrać psa ze sobą, można go oddać na czas urlopu do hotelu dla zwierząt. Dzienny koszt pobytu to ok. 20-50 PLN.
3. Innym powszechnie stosowanym sposobem „przechowania” zwierzaka na czas naszej nieobecności jest poproszenie rodziny, znajomych lub sąsiadów o zaopiekowanie się czworonożnym członkiem rodziny. Myślę, że w skrajnych przypadkach mogliby nam również pomóc w przechowaniu psa/kota wolontariusze pracujący przy schroniskach dla zwierząt.
4. Jeżeli zwierzaka już nie chcemy, bo nam przeszkadza, albo się nam znudził, to nie trzeba go od razu wyrzucać z samochodu lub przywiązywać do drzewa. Można zamieścić ogłoszenie „Oddam psa/kota” na bezpłatnych portalach ogłoszeniowych np. gumtree.pl lub tablica.pl i jeśli zrobimy to odpowiednio wcześnie, to istnieje szansa, że zwierzak zdąży znaleźć nowy dom i nowego właściciela.
Chciałabym również zaapelować do ludzi dobrej woli: jeżeli będziecie świadkami wyrzucenia psa z samochodu może uda się wam zapisać numer rejestracyjny pojazdu lub zrobić zdjęcie. Zgłaszajcie zdarzenie na policji, poinformujcie organizacje chroniące zwierzęta. A najważniejsze: reagujcie, ratujcie, a jeśli tylko możecie, to przygarnijcie! Jeśli komuś z waszych znajomych czy sąsiadów nagle zniknie pies, nie bójcie się zapytać co się z nim stało. Bo troska o najsłabszych i najbardziej bezbronnych świadczy o naszym człowieczeństwie.
info do artykulu
Zaloguj
lub
Zarejestruj się
aby zobaczyć!
ps :a oto mój pupil Sarenka Miniaturka "Kuleczka" rozpieszczany przez całą rodzinę
A
Anonymous
Ja mam w domu trzy pasiaki, Yorka, średniego i dużego kundelka i żadnego z nich, nie oddałabym, ani nie skrzywdziła nawet gdyby dawali mi za, to dużo pieniędzy. Wiem z własnego doświadczenia jak bardzo zwierzątka, potrafią odwdzięczyć się za opiekę, jak bardzo nas kochają.
Mojego kochanego Tofisia (york) dostałam jak był jeszcze mały, ale już bardzo wiele przeżył, jego poprzednia właścicielka prawie go zagłodziła, kiedy do mnie trafił był tak chudy, że bałam się brać go na ręce, aby go nie połamać, moje maleństwo miało też złamaną łapkę i musiał być uderzony w łebek, bo ma wgniecenie w czaszce, musiał być także bity, bo pomimo tego, że jest ze mną ok. 2 - 3 lata, to nadal boi się jak się ktoś głośniej odezwie, albo klaśnie w dłonie. Nie wiem jak można krzywdzić zwierzęta, one tak nas kochają, bezgranicznie... i to miłosne spojrzenie. A jak cieszy przywitanie jak wraca się do domu...
Dla mnie "człowiek", który krzywdzi zwierzęta, człowiekiem nie jest!
Mojego kochanego Tofisia (york) dostałam jak był jeszcze mały, ale już bardzo wiele przeżył, jego poprzednia właścicielka prawie go zagłodziła, kiedy do mnie trafił był tak chudy, że bałam się brać go na ręce, aby go nie połamać, moje maleństwo miało też złamaną łapkę i musiał być uderzony w łebek, bo ma wgniecenie w czaszce, musiał być także bity, bo pomimo tego, że jest ze mną ok. 2 - 3 lata, to nadal boi się jak się ktoś głośniej odezwie, albo klaśnie w dłonie. Nie wiem jak można krzywdzić zwierzęta, one tak nas kochają, bezgranicznie... i to miłosne spojrzenie. A jak cieszy przywitanie jak wraca się do domu...
Dla mnie "człowiek", który krzywdzi zwierzęta, człowiekiem nie jest!
sheriff napisał:
Nakarm, gdy nie możesz dać mu domu!
Też mam psiaka w domu.
Ola napisał:
Nikt bardziej się nie cieszy od takiego zwierzaczka.
wojwojtek
Bardzo aktywny
- Dołączył
- 1 Wrzesień 2010
- Posty
- 193
- Reakcje/Polubienia
- 65
Zaloguj
lub
Zarejestruj się
aby zobaczyć!
To moje kochanie ze schroniska, już jesteśmy razem ponad 10 lat
