źródło:Ks. Paweł Komborski – kapelan AK i działacz WiN z Podkarpacia
Za współpracę z antykomunistycznym podziemiem został skazany na 8 lat pozbawienia wolności. W trakcie śledztwa znęcano się nad nim psychicznie oraz poddawano fizycznym torturom. Na wolność wyszedł w 1955 r., mimo to dalej interesowała się nim bezpieka.
Paweł Komborski przyszedł na świat 11 stycznia 1913 r. we wsi Posada Górna na Podkarpaciu. Po śmierci ojca rodzina przeniosła się do Rymanowa, gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej. W 1934 r. ukończył Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Przez kolejne dwa lata odbywał zasadniczą służbę wojskową jako żołnierz w 19 pp. we Lwowie.
Po jej ukończeniu powrócił do Rymanowa, gdzie pracował w rodzinnym gospodarstwie oraz jako wychowawca i nauczyciel dzieci rodu Potockich, posiadającego tam swoje dobra. W 1937 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Przemyślu. Święcenia kapłańskie otrzymał już w czasie niemieckiej okupacji, w marcu 1943 r.
Wkrótce potem został wikarym w parafii św. Mikołaja w Dzikowcu. Jednocześnie włączył się w nurt działalności konspiracyjnej, w sierpniu 1943 r. wstąpił do Armii Krajowej i otrzymał pseudonim „Las”. Jako kapelan opiekował się operującymi w tym rejonie oddziałami AK i Batalionów Chłopskich.
Działalność podziemną kontynuował po zakończeniu wojny, nawiązując wiosną 1946 r. współpracę z antykomunistycznym Zrzeszeniem „Wolność i Niezawisłość”. Do jego zadań należało przekazywanie meldunków sytuacyjnych i kolportaż nielegalnej prasy. Pracę podziemną kontynuował po podjęciu w sierpniu 1946 r. obowiązków duszpasterskich w parafii Raniżów.
W styczniu 1949 r., po aresztowaniu ks. Stanisława Bąka, jego przełożonego w Zrzeszeniu WiN, opuścił Podkarpacie i przeniósł się do Wrocławia. Podjął posługę duszpasterską w parafii Św. Jakuba i Krzysztofa na Psim Polu. Nawiązał też kontakty z innymi księżmi z diecezji przemyskiej, ukrywającymi się przed prześladowaniami ze strony komunistów.
23 października 1950 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy wrocławskiego UB. Wraz z nim zatrzymano kilku innych księży oraz osoby świeckie, oskarżone o „przynależność do nielegalnej organizacji”. W trakcie śledztwa znęcano się nad nim psychicznie oraz poddawano fizycznym torturom. Po zakończeniu śledztwa trafił na pół roku do izolatki.
Od maja 1952 r. był przetrzymywany na zamku w Rzeszowie, gdzie rozpoczął się proces przed tamtejszym Wojskowym Sądem Rejonowym. Miesiąc później, za „przynależność do nielegalnej organizacji” oraz „przekazywanie informacji stanowiących tajemnicę państwową”, został skazany na 8 lat pozbawienia wolności, utratę praw publicznych na 2 lata oraz przepadek całego mienia. Karę odbywał w zakładzie karnym w Koronowie pod Bydgoszczą.
W maju 1955 r. został warunkowo zwolniony z więzienia. Na mocy ustawy o amnestii z 1956 r. jego kara została całkowicie darowana. Po odzyskaniu wolności powrócił na Podkarpacie i pracował jako wikariusz w parafii Borku Starym koło Rzeszowa. Później pełnił posługę w parafii w Siedliskach. W latach 1959-1960 był rozpracowywany przez bezpiekę.
Z początkiem 1963 r. został proboszczem w parafii św. Marcina w Przysietnicy, gdzie pracował do emerytury w 1990 r. Dwa lata później Sąd Wojewódzki w Rzeszowie unieważnił wyrok wydany na niego przez władze komunistyczne.
Ks. Paweł Komborski zmarł 6 stycznia 1998 r., został pochowany na cmentarzu parafialnym w Przysietnicy.
opr. Paweł Brojek
fot.: mtrojnar.rzeszow.opoka.org.pl
Zaloguj
lub
Zarejestruj się
aby zobaczyć!
